Dzieje kościoła nieporęckiego 1660–2005

Książka Włodzimierza Bławdziewicza „Dzieje kościoła nieporęckiego 1660–2005” wydana została przez Wydawnictwo AMP Pavo w 2006 r. Dzięki kwerendzie w Archiwum Diecezji Płockiej, autor dotarł do materiałów związanych z nieporęckim kościołem parafialnym pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, sięgających 1660 r. W ten sposób w publikacji znalazł się wybór ważniejszych dokumentów dotyczących dziejów nieporęckiej świątyni. Do najstarszych z nich należy dekret biskupa Gembickiego z 1660 r., dzięki któremu poznajemy życie religijne mieszkańców Nieporętu i okolicy w drugiej połowie XVII w. Do szczególnie cennych zaliczyć trzeba akt fundacyjny kościoła wydany przez Jana Kazimierza 8 kwietnia 1668 r. Omówione akta wizytacyjne z lat 1694, 1739, 1763, 1775, w tym wizytacji generalnych, przynoszą szczegółowe opisy posiadłości ziemskich przeznaczonych pod fundację kościoła, spisy inwentarzowe wyposażenia w sprzęt, księgi kościelne i szaty liturgiczne, ale także drobiazgowe opisy stanu świątyni i innych obiektów budowlanych należących do parafii.

Autor pozyskał równie informacje z Archiwum Państwowego m.st. Warszawy, gdzie zachowały się księgi metrykalne parafii nieporęckiej od 1808 r. Istotnym uzupełnieniem okazała się kronika parafialna założona ponownie w 1945 r. przez ks. proboszcza Paulina Borsa, która dostarczyła informacji, m.in. na temat liczby parafian w 1954 r. czy włączenia nieporęckiej parafii do dekanatu tarchomińskiego w 1998 r.

W opracowaniu zamieszczony został poczet proboszczów parafii nieporęckiej, gdzie znalazły się charakterystyki, zaczynając od 1668 r. i pierwszego ks. proboszcza Jerzego Stanisława Węgierskiego, a kończąc na 1983 r., kiedy proboszczem był ks. kanonik Zbigniew Brzozowski. Na podstawie dostępnych źródeł autor sporządził również wykaz wikarych parafii, obejmujący lata 1775 do 2005, a także organistów. Nie zabrakło miejsca dla społeczności parafian nieporęckich, osobny biogram poświęcony został jednemu ze szczególnie zasłużonych − Piotrowi Jasińskiemu z Izabelina.

Publikację wzbogacono licznymi zdjęciami, z których najstarsze pochodzą z początków XX w.